www.bazawegierska.fora.pl

Korczówka

Wzorzec FCI nr 56
PUMI
Kraj pochodzenia: Węgry
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.04.2000
Użytkowanie: Pies pasterski w typie teriera, nadaje się do pracy przy
większych zwierzętach. Ma doskonały węch. Sprawdził się jako obroń-
ca przed drapieżnikami i łowca gryzoni. Doskonały pies do towarzystwa,
którego można trzymać w mieszkaniu. Potrzebuje dużo ruchu i zajęcia,
nadaje się do rozmaitych sportów.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 - Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.

RYS HISTORYCZNY:
Rasa powstała w XVII i XVIII wieku na terenie Węgier, z kojarzeń
ówczesnych puli z przywożonymi z Francji i Niemiec psami w typie
teriera o stojących uszach. Uznano ją na początku XX wieku.

WYGLĄD OGÓLNY:
Pumi to średniej wielkości, wesoły pies pasterski w typie teriera, co
szczególnie widać po jego głowie. Kufa jest wydłużona, a końce
stojących uszu załamane są ku przodowi na jednej trzeciej długości.
Sylwetka kwadratowa. Ponieważ pies jest niemal ciągle czujny i pobudzony, nosi szyję wysoko. Sierść średniej długości, falista, kędzierzawa.
Różne umaszczenia, byle jednolite.

WAŻNE PROPORCJE:
- długość tułowia równa wysokości w kłębie,
- głębokość klatki piersiowej nieco mniejsza, niż połowa wysokości
w kłębie,
- długość kufy nieznacznie mniejsza od połowy długości głowy,
- długość szyi równa długości głowy i wynosi 45% wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Ten dość żywy pies pasterski jest niezmordowany. Bardzo odważny,
nieco podejrzliwy wobec obcych. Jego energia i duża ekspresja,
połączone z rozsądnym zachowaniem, budzą ogólne zainteresowanie.
Pumi jest dosyć hałaśliwy. Jego wygląd uosabia chęć działania, jest
niezwykle aktywny i niezmordowany, ciągle w ruchu. Zachowanie flegmatyczne lub brak pewności siebie są nietypowe.

GŁOWA:
Stosunkowo długa i wąska. Jej kształt charakteryzuje wydłużona kufa.
Mózgoczaszka:
Czaszka: w górnej części dość szeroka i wysklepiona, czoło długie, nieznacznie tylko wysklepione, oglądane z boku płaskie. Łuki
brwiowe umiarkowanie rozwinięte.
Stop: ledwo widoczny; czoło przechodzi niemal prostą linią pomiędzy
brwiami w grzbiet nosa.
Trzewioczaszka:
Nos: wąski, tępo zakończony. Zawsze czarny bez względu na umaszczenie. Długa kufa zwęża się w kierunku nosa, ale nie może być
szpiczasta.
Wargi: ściśle przylegające do zębów, ciemno pigmentowane.
Uzębienie: szczęki mocne, zęby białe, mocne i dobrze rozwinięte. Zgryz
nożycowy, uzębienie zgodne z wzorem zębowym.
Policzki: dobrze umięśnione.
Oczy: umiarkowanie szeroko rozstawione, trochę skośne, średniej
wielkości, owalne, ciemnobrązowe, o żywym i inteligentnym
wyrazie. Powieki dobrze przylegające do gałki ocznej i zapigmentowane.
Uszy: stojące, wysoko osadzone, końce załamane w jednej trzeciej do
przodu. Średniej wielkości, równe, w kształcie odwróconej
litery V. Ruchliwe.

SZYJA:
Średniej długości, trochę łukowata, dobrze umięśniona, noszona pod
kątem 50- 55 stopni do poziomu. Skóra na szyi sucha, przylegająca, bez
fałd.

TUŁÓW:
Suchy, o wyraźnie rozwiniętych, napiętych mięśniach. Szczupła,
sprężysta i harmonijna sylwetka jest wysoce charakterystyczna dla
pumi.
Linia górna: prosta.
Kłąb: wyraźny, długi, opadający.
Grzbiet: krótki, prosty i mocny.
Lędźwie: krótkie, dobrze związane, proste.
Zad: krótki, lekko opadający, średniej szerokości.
Klatka piersiowa: niebyt szeroka, płaska, dość głęboka. Żebra lekko
wysklepione, raczej płaskie. Mostek długi, sięga łokcia.
Brzuch: napięty, lekko podkasany.

OGON:
Wysoko osadzony, koliście zakręcony nad zadem. Sierść na ogonie
długości 7-12 cm, twarda, odstająca, z małą ilością podszerstka.
Niedopuszczalne cięcie ogona ani ogon szczątkowy.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Są ustawione pod klatką piersiową, stanowiąc pewną podporę dla
tułowia. Muszą być proste, równoległe i niezbyt szeroko rozstawione.
Łopatki: długie i ustawione trochę skośnie, pod kątem około 55 stopni.
Staw barkowy umiejscowiony dokładnie nad najgłębszym punktem klatki piersiowej.
Ramiona: krótkie i dobrze umięśnione, tworzą z łopatką kąt 100- 110
stopni.
Łokcie: dobrze przylegające do tułowia.
Przedramiona: długie, suche.
Śródręcza: pionowe.
Łapy: zaokrąglone, kocie, o dobrze wysklepionych palcach i sprężystych
opuszkach. Pazury mocne, czarne lub ciemnoszare.
Kończyny tylne:
Bardzo mocne, oglądane z boku nieco odstawione do tyłu. Oglądane
z tyłu - równoległe, proste, rozstawione ani zbyt szeroko, ani zbyt wąsko.
Uda: długie, dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: umiejscowione na tej samej wysokości, co łokcie.
Podudzia: długie i suche.
Stawy skokowe: suche, dobrze wykształcone.
Śródstopia: krótkie, pionowe.
Łapy: jak przednie. Wilcze pazury niepożądane.

CHODY:
Żwawe i energiczne, krok krótki, dynamiczny i harmonijny, cała sylwetka wyraża odwagę i pewność siebie. Kłus lekki, harmonijny, tylne łapy
stawiane dokładnie w miejscu przednich.

SKÓRA:
Bez fałd, dobrze pigmentowana, tam, gdzie jest widoczna - czarna lub
łupkowoszara.

OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: falista i kędzierzawa, w kępkach, nigdy nie może być gładka ani
spilśniona w sznury, długości od 4 do 7 cm, tworząca mniejsze
i większe kępki, gęsta, szorstka i sprężysta. Włos okrywowy
twardy, ale nie drutowaty, podszerstek miękki. Na uszach gęsty4
i szorstki, średniej długości, stojący. Nad oczami i na kufie włos
krótki. Przygotowanie sierści sprowadza się do trymowania palcami, dopuszczalne lekkie wymodelowanie głowy i nóg za pomocą
nożyczek, niemniej jednak strzyżenie całej sylwetki jest niedopuszczalne.
Maść:
- szara w rozmaitych odcieniach (szczenięta rodzą się czarne i szarzeją
z wiekiem),
- czarna,
- płowa (fako) w odcieniu czerwonym, żółtym lub kremowym; pożądana
z domieszką włosów czarnych lub szarych, i wyraźną maską.
Przy wymienionych umaszczeniach biała plamka na piersi, o średnicy
nie większej jak 3 cm, i białe znaczenia na placach nie stanowią wady.
- biała.
Maść powinna być nasycona i jednolita.

WZROST:
Wysokość w kłębie: pies 41 do 47 cm, najlepiej 43 do 45 cm
suka 38 do 44 cm, najlepiej 40 do 42 cm
Waga: pies 10 do 15 kg, najlepiej 12 do 13 kg
suka 8 do 13 kg, najlepiej 10 do 11 kg

WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wadę
i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Głowa okrągła jak u puli, kufa krótsza niż 40% długości głowy.
- Wyraźny stop.
- Brak więcej jak dwóch P1, brak jakiegokolwiek innego zęba (bez
uwzględniania M3)
- Przodozgryz lub tyłozgryz, krzywe szczęki.
- Uszy całkiem stojące, uszy załamane u podstawy lub niejednakowo
noszone.
- Włos krótki, gładki, długi, mocno spilśniony, nastroszony lub matowy.
- Maść czekoladowa lub wielobarwna, wyraźne łaty lub znaczenia (na
przykład podpalanie lub czaprak).
- Wielkość poza limitem, określonym we wzorcu.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym.